W przeddzień Narodowego Święta Niepodległości wiele mówi się o miłości do Ojczyzny. Często w tym przekazie pobrzmiewają alarmujące tony dotyczące braku patriotyzmu wśród młodzieży, której zarzuca się obojętność wobec spraw naszego kraju. A jaki stosunek do tej kwestii ma młodzież „Dwudziestki”?
„Każdy z nas należy do jakiegoś narodu, społeczeństwa, kraju oraz państwa. Każdy z nas jest w jakiś sposób związany z tymi wartościami – dla niektórych znaczą bardzo dużo stanowią nieodłączną część ich życia, a dla innych nie są istotne, ponieważ nie czują emocjonalnej łączności z miejscem, w którym się urodzili i w którym wzrastali. Niemniej jednak każdy uczestniczy w życiu społeczeństwa i ma na nie wpływ. Ważne jest więc, aby się angażować w życie narodu, ponieważ to my decydujemy o jakości relacji i dobrostanie naszego państwa”.
Julia
„Czy jestem zatem patriotą? Czy Polska jest dla mnie ważna? Nie myślę ani o sobie, ani o kraju w kategoriach patriotyzmu. Czuję się przede wszystkim człowiekiem. Najbardziej liczy się dla mnie wolność indywidualna. Możliwość samorealizacji. Polska odzyskała niepodległość ponad sto lat temu. Od II wojny światowej minęło ponad 70 lat. Urodziłem się w XXI wieku, kiedy Polska należała już do Unii Europejskiej. Żyję w wolnym kraju. Nie rozmyślam o niepodległości, jej utracie. Nie traktuję, np. Niemców jak wrogów. Niemcy kojarzą mi się bardziej z graczami z gier sieciowych, w jakie gram, a nie z hitlerowcami czy zaborcami. Korzystam z wywalczonej przez przodków wolności, cieszę się nią i nie czuję się z tego powodu winny. Nawet nie przyszłoby mi do głowy poczucie winy czy wstydu z tego powodu. Co więcej, myślę, że o to właśnie chodziło patriotom, którzy walczyli o wolność – chcieli, by ich potomkowie mogli cieszyć się ze swobód, by byli bezpieczni i nie upatrywali wrogów w innych nacjach”.
Mateusz
„Chociaż wielu ludzi może nie zgadzać się z moją opinią, to według mnie każdy człowiek powinien czuć emocjonalną więź ze swoją ojczyzną, narodem czy społeczeństwem, w którym przyszło mu żyć. Ja osobiście jestem związana bardzo mocno z moim krajem, oddałabym za niego życie i robię wszystko, aby innym żyło się tu lepiej.
Oczywiście, czasami razi mnie to, co obserwuję w otaczającej mnie rzeczywistości – ksenofobiczne hasła i zachowania moich rodaków czy też niezrozumiałe dla mnie posunięcia rządzących. Jednakże według mnie nie powinno to przysłaniać tego, co buduje naszą tożsamość – tradycji oraz przeszłości. Swój kraj kocha się za wspaniałą historię i za współczesne osiągnięcia, a nie krzywdzące poglądy czy decyzje jednostek . Bo to, że dzieją się rzeczy czy szerzą się poglądy, z którymi się nie zgadzamy, nie znaczy od razu, że mamy odwracać się od ojczyzny. Przecież nikt na siłę swoich poglądów narzucać nam nie będzie, a przynajmniej nikt nie ma takiego prawa.
Niektórzy może i zachowują się skandalicznie, ale to my decydujemy o naszym życiu i światopoglądzie, nikt inny. Dlatego jestem dumna z tego, że jestem Polką i że właśnie tutaj się wychowałam – historia mojego kraju, waleczność moich przodków i wspaniała tradycja powoduję, że nie wyobrażam sobie życia nigdzie indziej”.
Matylda
„Kiedy Polska nie posiadała niezależnej państwowości, patriotyzmem określało się postawę pełną szacunku i umiłowania do Ojczyzny, chęć poniesienia za nią ofiar i przekładania Jej celów nad własne.
Wychowałem się w rodzinie, w której wartości patriotyczne zostały mi przekazane i zakorzenione, stąd nie wyobrażam sobie opuszczenia Ojczyzny i wyjazdu z Niej na stałe do innego kraju.
Nie mogę jednak powiedzieć, że identyfikuję się z narodem, gdyż naród w dużej mierze zapomniał o wartościach kultywowanych przez swoich przodków lub interpretuje je w wygodny dla siebie sposób.
Społeczeństwo polskie jest bardzo podzielone. Ma na to wpływ wiele czynników, jednak według mnie jednym z najważniejszych jest to, że gros ludzi mówi o szacunku i tolerancji, ale jednocześnie niszczy kościoły i pamiątki narodowe. Z takim społeczeństwem nie można się identyfikować. Gdyby każdy był wierny powszechnie uznawanym wartościom i posiadał honor, jak było to kiedyś, Polska byłaby pięknym krajem”.
Mikołaj
„Każdy człowiek przynależy do jakiegoś danego kraju, państwa, województwa oraz należy do lokalnego społeczeństwa. Jednakże od niego zależy to, jakie miejsce szczerze szanuje, kocha i będzie on skłonny do poświęceń dla swojej ojczyzny. Ojczyzną może być rodzinne miasto, kraj, w którym się urodziliśmy bądź państwo, które nas urzekło do tego stopnia, że postanowiliśmy zostać w nim na stale. Nasuwa się tu jednak pytanie, czym jest patriotyzm i co cechuje prawdziwego patriotę? Według mnie patriotyzm to postawa szacunku, oddanie się własnej ojczyźnie oraz chęć ponoszenia za nią ofiar i gotowości do jej obrony.
Prawdziwego patriotę charakteryzuje przedkładanie celów ważnych dla ojczyzny nad osobistą, gotowość do pracy dla jej dobra i w razie potrzeby, poświęcenia dla niej własnego zdrowia lub nawet życia.
Patriotyzm najczęściej kojarzy się nam z postawami, jakie prezentowali Polacy, kiedy w przeszłości walczyli o lepsze jutro ojczystego kraju. Jednak jest również patriotyzm czasów pokoju, który przejawia się w dbałości o środowisko przyrodnicze, codziennej życzliwości i akceptacji innych, angażowaniu się w działalność społeczną i charytatywną, przestrzeganiu prawa, uczciwości wyrażanej poprzez płacenie podatków w kraju, kupowaniu polskich produktów, aby wesprzeć gospodarkę, świadome uczestnictwo w wyborach, dbanie o dobre imię swojego narodu zarówno wewnątrz, jak i poza granicami Polski.
Jestem patriotką, ponieważ czuję emocjonalny związek z moim krajem i jego społeczeństwem. Szanuję moją ojczyznę i staram się też działać tak, aby czynić mój kraj lepszym. Jednakże nie jestem w stanie powiedzieć, co bym zrobiła, gdyby wybuchła wojna. Bo jak napisała Wisława Szymborska: „Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”.
Malwina
„Definicja współczesnej Polski mogłaby brzmieć: „Piękny kraj, pełen niezwykłych zjawisk i paradoksów społecznych o spójnej kulturze i tradycji zamieszkały w większości przez jednolitą etnicznie i językowo społeczność. Kraj wyróżniający się̨ na tle innych niebywałą historią””
Jesteśmy dziwnym narodem. Potrafiliśmy się̨ przeciwstawić́ zarówno zaborcom, jak i komunistom, ale trudno mówić o wewnętrznej spójności w czasach pokoju.
Podziały społeczne, nieporozumienia, tarcia i spory światopoglądowe sprawiają, że jako naród coraz częściej zapominamy o patriotyzmie, zatracając się w konfliktach ideowych dotyczących wrażliwych kwestii społecznych (tak jak np. teraz temat aborcji). A przecież związek z państwem, w którym człowiek się urodził i funkcjonuje, jest niezbędny.
Jestem zdania, że patriotyzm to naturalna powinność́ każdego obywatela i musi wyrażać się aby akceptacji i tolerowaniu innych ludzi, ich poglądów i wyznawanych wartości. Że dialog jest podstawą, gdyż, mimo że nigdy nie będziemy w pełni zgodni, to mamy takie same problemy, a także rodzimy się̨, żyjemy i umieramy na tym samym „skrawku ziemi”.
Ja czuję się patriotą i kocham moją ojczyznę̨.”
Jacek
